DRIVE

Türkçe adı: Sürücü

Yapım: ABD

Gösterime girdiği sene: 2011

Türkiye’de gösterime girdiği sene: 2012

Tür: Suç,Dram

Yönetmen: Nicolas Winding Refn

Senaryo: Hossein Amini (senaryo) , James Sallis (roman)

Oyuncular: Ryan Gosling,Carey Mulligan,Bryan Cranston,Albert Brooks,Ron Perlman

Süre: 100 dk.

IMDB puanı: 7.9/10

IMDB Top 250 sırası: Yok

Metacritic puanı: 79/100

Rotten Tomatoes puanı: 93/100

Beyaz Perde puanı: 3.3/5

Divx Planet puanı: 6.8/10

Benim puanım: 8/10

İsmi ilk duyulduğunda içinde arabaların ve hızın olduğu bir aksiyon filmi algısı yaratan Drive, son yılların en farklı işlerinden biri olarak belleklerdeki yerini alıyor.Şiddet dolu suç temasının melankolik bir havayla izleyiciye sunulma olayı, sanatsal bir yönetmenlik başarısıyla birleşince ortaya oldukça klas bir iş çıkıyor.Suç ve melankolinin bu tezat duruşu filmin asıl can alıcı tarafını oluşturuyor.Hikaye ilerledikçe isminden gelen o yanlış algı ile hiç alakası olmayan bir kahramanlık hikayesine dönüşüyor Drive.

Hikayenin merkezinde bulunan ve adını hiçbir zaman öğrenemeyeceğimiz Sürücü (Ryan Gosling), filmlerdeki tehlikeli araba sahnelerinde dublörlük yapan sessiz ve cool bir adam.Hareketlerinde hep bir gizem saklı olan bu şahsiyet, geceleri ise soyguncuların şoförlüğünü yapıyor.Onları soygun sırasında araba ile kapıda bekliyor.Sonrasında da gazlayıp, müşterileri ile birlikte gecenin karanlığında gözden kayboluyor.Eğer soyguncular 5 dakika içerisinde arabaya binmezlerse onları beklemeden yola koyuluyor.İşten sonra ne Sürücü onları, ne de onlar Sürücü’yü tanıyor.

Sürücü’nün bu düzenli(!) hayatı, komşusu Irene (Carey Mulligan) ve onun oğlu Benicio ile tanışmasıyla farklı bir yöne kayıyor.Vaktinin bir bölümünü kocası hapiste olan Irene ve Benicio ile geçirmeye başlıyor.Başlarında bir erkek olmadığı için onlara göz kulak olayı kendine görev ediniyor.Zaman geçtikçe içten içe Irene’i sevmeye de başlıyor.Ama hem koşullar, hem de karakteri bunu dışa vurmasını engelleyen unsurlar oluyor.Irene’nin kocası Standard’ın hapisten çıkmasıyla tekrar kendi hayatına dönmeye hazırlanırken işler tekrar değişiyor.Borçlu olduğu kişilerle başı dertte olan Standard, adamımızdan yardım istiyor.Irene’in mutlu bir yaşam sürmesini isteyen Sürücü de Standard’a yardım etmek için kolları sıvıyor.

Hem yönetmen Refn, hem de başrolü oynayan Ryan Gosling el birliğiyle çok etkileyici bir karakter yaratmayı başarmışlar.Filmin tamamında gizem dolu bir hüzün taşıyan Sürücü’nün ruh hali, seyircinin sürekli ona odaklanması sağlıyor.Neden böyle bir melankolinin içinde ve neden bu işleri yapıyor bilinmese de sorgulanmıyor da.Irene’i tanımadan önce dış dünyaya kayıtsız,etliye sütlüye karışmayan bir insan aslında.Hayatına kimseyi sokmayan, kendi dünyasını yaratmış biri.Ama ne zaman Irene’i tanıyor, her şey değişiyor onun için.O kimseyi sokmadığı, kendine göre değerli hayatı bir anda değersizleşiyor.Etrafındaki pisliğin içinde, belki de temiz kalması gereken tek şey için siliyor hayatını,her şeyi göze alıyor.Kendini boş verip bir anda kahramanlığa soyunuveriyor.O değersizleşiyor dediğim hayatı aslında o zaman değer kazanıyor.Ryan Gosling’in muhteşem performansı da katmerliyor tabi ki bu karakteri.Ufak ama etkili gülümsemeler, üstün melankolik tavırlar, şiddet patlamaları, cool duruş...Hepsi Gosling’i deli gibi takdir etmeye yetiyor.Tüm bunların sonucunda ortaya son zamanların en göz kamaştırıcı karakterlerinden biri çıkıyor.

Bu filmi etkileyici kılan ve ön plana çıkaran en önemli tarafı yönetmenlik başarısı.Yönetmen Refn’in suç temasını işlerken kullandığı melankolik işleniş, filme bambaşka bir hava katıyor.Daha önce de yazdığım gibi birbirinden çok farklı iki öğeyi harmanlaması ve bunda son derece başarılı olması takdire şayan.80’leri hatırlatan enfes şarkıların sahneler arası geçişleri, kullandığı çekim teknikleri ve neredeyse her sahneye sanatsal bir bakış açısı getirerek yaptığı estetik dokunuşlar bu filmi saf suç temasından çıkarıp başka bir yere oturtuyor.Özellikle asansör ve restoran sahneleri (Sürücü’nün maske ile kapıdan içeri baktığı sahne) gerçekten harika.Aslında filmin adının ve castının pembe yazılarla yazılması bile hem bu tezat konu-işleniş harmanını, hem de estetik ve sanatsal hamleleri önceden haber veriyor bence.Filmin bu denli iyi olmasındaki en büyük pay sahibi tartışmasız Refn’dir.Kendisini bu sene yapılan Oscar Ödül Töreni’nde aday bile göstermeyen Akademi’nin hatalı olduğunu kabul etmek gerek.

Filmin eleştirmenler tarafından yumuşak karnı olarak gösterdikleri yer ise senaryosu.Hikaye aslında kısa film çekilecek kadar kısa.Anlatılacak olaylar en fazla yarım saatte tamamlanabilir.Ancak Drive’ın süresi 100 dakika.Bu da filmin ağır ilerlemesine ve bazı izleyicileri sıkmasına neden olabiliyor.Ben filmi izlerken bu hisse hiç kapılmadım.Hikaye yavaş ilerliyor belki ancak her sahne o kadar detaylı ve sanatsal aktarılmış ki keyif almaktan sıkılmaya vaktiniz kalmıyor.Evet içerik olarak daha dolu bir film olabilirdi.Daha uzun ve doyuran bir hikaye izleyebilirdik ancak burada önemli olan film bittikten sonra hissettikleriniz olmalı.Sonunda tüyleriniz diken diken oluyor mu ? İçinizde anlamsız bir sızı,bir burukluk kalıyor mu? Bir kez daha izlemek istiyor musunuz? İşte bu sorulara tüm cevaplar evet.Film bu yüzden senaryo anlamında tam puanla olmasa da sınıfı geçiyor.

Drive, genel anlamda çok başarılı bir film olmuş.Orijinal işeniş, sağlam baş karakter, Refn ve Ryan Gosling birleşince ortaya etkileyici ve iç burkan bir iş çıkmış.Film bittiğinde bir süre etkisinden kurtulamıyor, mutluluk ve hüzün duyguları arasında gelip gidiyorsunuz.Sadece 2011’in değil, son yılların en iyi işlerinden biri olan Drive’ı izlemenizi gönül rahatlığıyla tavsiye ederim.